Bycie naukowcem to bardzo ogólne pojęcie. Wszystko zależy przecież od dziedziny jaką wybierzemy. Ścieżka kariery również uzależniona jest od tego, czy preferujemy raczej kierunek badań humanistycznych, czy może coś z dziedziny nauk ścisłych. Najłatwiej na to pytanie odpowiedzieć - by zostać naukowcem musisz pasjonować się nauką.
Musisz lubić przeprowadzanie badań, dochodzenie do prawdy, szukanie rozwiązań i formułowanie sądów, a także potrafić obronić swoje stanowisko. W poniższym artykule skupimy się na ogólnym wizerunku naukowca, ze wskazaniem na nauki ścisłe, gdyż są one bardziej wyrazistym przykładem tego, co znaczy zostać człowiekiem świata nauki.
Duża odpowiedzialność
Bycie naukowcem nie jest wcale lekkim zajęciem. Od takich osób wymaga się ciągłego poszerzania swoich kwalifikacji, a w ramach określonej specjalności, profesjonalnej i pełnej wiedzy. Naukowiec ma na pomóc spojrzeć na świat i zrozumieć to co widzimy. Jednakże nie jest to jedyne zadanie, jakie stoi przed osoba, która wybrała tę ścieżkę kariery. To co leży w kompetencjach naukowca to również wpływ na dostępną mu wiedzę oraz zmiana istniejących paradygmatów w pojmowaniu dotychczasowych zjawisk. To ciągła praca i mierzenie się z nowymi problemami, jak np. szukaniem lekarstwa na nieuleczalne dziś choroby, wynalezieniem sposobu bardziej swobodnej eksploracji kosmosu przez człowieka, a nawet ulepszaniem naszego ciała, by było bardziej długowieczne.
Najważniejsze pytanie
Osoby zastanawiające się nad obraniem takiego kierunku w swojej karierze zawodowej nie powinny zadawać sobie pytania "jak to zrobić?" tylko "czy posiadam predyspozycje by się tego podjąć?". Najbardziej istotną cechą, jaka powinien posiadać każdy naukowiec jest ciekawość otaczającego go świata. Innym wyznacznikiem odpowiednich predyspozycji jest chęć pogłębiania wiedzy w ulubionej dziedzinie oraz ogólne pojęcie na temat ważnych mechanizmów rzeczywistości, w której żyjemy (w więc także tego co nie jest związane z głównymi zainteresowaniami naukowca). Fizyk powinien na przykład dobrze orientować się w chemii, biologii, ale także interesować się najnowszymi osiągnięciami z dziedziny psychologii.
Ciągły rozwój
Życie naukowca to ciągły rozwój i aktualizacja swojej wiedzy. Dlatego też jednym z najważniejszych elementów jego życia są badania, kursy, sympozja oraz inne okazje by móc rozwijać się w dziedzinie obranej na początku kariery. Innym elementem nieodłącznym w tej pracy jest pisanie publikacji naukowych na podstawie własnych odkryć lub przedstawiających inne spojrzenie na znany powszechnie temat. Polski naukowiec musi ponadto udzielać się na arenie międzynarodowej oraz obowiązkowo znać język angielski, by móc być na bieżąco w wszystkimi nowymi pracami i odkryciami w jego dziedzinie.
No więc jak?
Posiadając odpowiednie predyspozycje, zostanie naukowcem nie jest wcale takie skomplikowane. Oczywiście trzeba przejść pierwsze trzy etapy kształcenia, które kończą się maturą, a następnie zacząć studia na wybranej uczelni i kierunku, który nas interesuje. W trakcie pobytu na uczelni należy pokazać swoją wiedzę oraz zapał do pracy, a także wykazać się samodzielną inicjatywą w rozwoju naukowym. Następnie, kiedy zostaną nam zaproponowane studia doktorskie, trzeba osiągnąć odpowiedni poziom wiedzy, obronić swoją pracę i dać się poznać w jak najszerszym gronie naukowym. Newralgicznie ważne są tu oczywiście świeże spojrzenie oraz innowacyjne teorie, jakie dana osoba może wprowadzić do danej nauki. Przestrzegamy jednak, że pomiędzy skończeniem studiów, a zostaniem naukowcem jest bardzo długa droga. Wiele osób nie wytrzymuje takiej presji. Świat nauki to również nie bardzo lukratywne zajęcie dla większości naukowców, gdyż takie osoby nie zarabiają wielkich kwot. Chcąc wstąpić na tę ścieżkę musimy być przygotowani, że nasze przyszłe badania mogą nie mieć wymiaru praktycznego, ale teoretyczny, gdyż często właśnie takich naukowców poszukują uczelnie.
Źródło: www.wiedza-naukowa.eu.
Komentarze